Blog ten powstał z myślą o mnie. Chcę, żeby stał się rocznym (a jeśli wypali to kilkuletnim) projektem. Będzie to miejsce, gdzie będziecie mogli przeczytać o moim codziennym życiu i moich refleksjach dot. różnych tematów. Archiwum będzie moim dzienniko-pamiętnikiem, a posty będą dotyczyć wszystkiego, co tylko możliwe.
Jesteście ciekawi, kim jestem?
Każdy z nas jest inny. Każdy z nas inaczej postrzega świat i ludzi. Każdy z moich znajomych także inaczej postrzega mnie. O tym, kim jesteśmy nie powinniście mówić sami, lecz oddać tę kwestię w ręce ludzi, którzy nas znają.
Jakiś czas temu poprosiłam moje najbliższe koleżanki o to, żeby wypisały moje wady i zalety. Jak wielkie było moje zaskoczenie, kiedy zobaczyłam niewiele wad, którymi były tak naprawdę błahostki typu - "zawsze siada przy oknie lub ścianie". Paula, pozdrawiam XD Moim zdaniem mam bardzo wiele wad, ale opinia dziewczyn uświadomiła mi, że nie tylko ja, ale też wiele ludzi postrzega siebie całkiem inaczej, niż postrzegają nas inne osoby. Sądzimy, że mamy odstające uszy czy krzywy nos, kiedy tak naprawdę wymienione części ciała są całkiem okej. Podobnie jest z charakterem. Osobiście sądziłam, że moje nadużywanie niekiedy sarkazmu, ciągłą ironię i bolesną szczerość ludzie odbierają jako coś złego. Okazało się całkiem inaczej. Dziewczyny polubiły moje poczucie humoru i moje sarkastyczne docinki. Nie postrzegają ich, jako coś, co powinnam zmienić. No przynajmniej tak myślę...
Nie powinnam pisać o sobie, ale nie jestem pewna, czy ktoś zna mnie tak dobrze, jak ja sama. Nie jestem pewna, czy jest ktoś, kto wie o wszystkim, co kocham, a czego nienawidzę i co mnie denerwuje. Z pewnością są osoby, które wiedzą o mnie bardzo dużo, ale nie znają mnie do końca. Czas, kiedy ich ze mną nie było czy też nie ma, nie pozwolił im poznać mnie lepiej.
Część z Was trafiła może tutaj z mojego książkowego bloga, jeżeli tak, to Wy czytaliście już poniższy fragment. Jeżeli chcecie to ominięcie ten akapit. Bo teraz nadszedł czas, żebyście dowiedzieli się czegoś więcej o mnie.
Oto pisze do Was nastolatka, której życie jest nudzącą rutyną i która
chce to zmienić. Blog w pewnej części jej to umożliwia. Zmienia się ze
zwykłej dobrze uczącej się nastolatki na nastolatkę, która dobrze się
uczy, ale prowadzi bloga i dzieli się swoją pasją z innymi. To już jest
coś innego niż zwykle. Miewa momentami dołki, z których podnosi się i dalej koczy
przez życie, ucząc się na błędach. Ma 17 (rocznikowo) lat i jest osobą, która
potrzebuje być uświadamiana o swojej wartości, o tym, że ktoś za nią
tęskni, że komuś na niej zależy. Panicznie boi się ciemności, śmierci,
ciasnych miejsc i wysokości, co jest absurdalne, bo mieszka na 5.
piętrze. Nastolatka, która kochał Halsey,
Broods, Amber Run, Seafret, Blackbear, The Wombats. Cieszy się z małych
rzeczy, takich jak ulubiona piosenka, kolejny obserwator na blogu czy
nowy komentarz, odwołanie geografii czy fizyki, z którą nie radzi sobie
zbyt dobrze. Łatwo się irytuje, co niejednokrotnie przyciąga uwagę
innych ludzi. Jest indywidualistką, najchętniej pracuje sama. Lubi
samotność i czerpie z niej energię, jak to mają w zwyczaju introwertycy.
Rozmyśla nad wszystkim, co tylko się da. Rozpracowuje nawet to, czego
nie da się rozpracować. W s z y s t k o rozkłada do czynników
pierwszych. Tańczy w szkole lub śpiewa, słysząc ulubioną piosenkę w
radiowęźle. Krzyczy lub piszczy na holu, kiedy się ekscytuje lub
irytuje. Sypie sarkazmem z rękawa i jak twierdzą jej znajomi ma
odpowiedź na wszystko. Nie wiedzą jednak, że sarkazm jest formą obrony
przez kolejnymi atakami ludzi, których doświadczyła dawno temu. Pisze w
przypływie weny. Wieczory spędza z książką i herbatą w weekend, a w
tygodniu z lekcjami lub nauką, herbatą i ulubioną playlistą. Od kilku
lat tworzy własną biblioteczkę, która z roku na rok powiększa się o
kilka książek. Uwielbia ślicznie opakowane prezenty i właśnie takie daje
każdemu, dopracowane pod każdym względem. Zawsze lubiła sztukę, ale
chyba sztuka nie bardzo lubi ją. Chce malować lub wyklejać, rysować,
pisać, ale czas i niejednokrotnie brak umiejętności jej na to nie
pozwalają. Od
zawsze starająca się nie podążać za masą i być inna niż wszyscy. To stąd
te dziwne ubrania, które nosił tata lub mama w młodości, buty, muzyka.
To stąd te obsesje: kaktusy,
kolorowe skarpetki, new indie, seriale, pełna organizacja. Od zawsze
przywiązana do rodziny i szybko przywiązująca się do obcych.
Niejednokrotnie zraniona przez ludzi postanowiła, powoli się wycofywać i
tak przez ostatnie miesiące wymieniona na końcu cecha się zmieniła. Już
nie przywiązuje się, raczej buduje mur, odpowiednio gruby w zależności
od intuicji. Uwielbia porządek i przejrzyste i czytelne notatki. Kocha
filmy, na których może się rozpłakać - melodramaty, dramaty, komedie
romantyczne. Od trzeciej klasy szkoły podstawowej prowadzi pamiętnik.
Pomaga jej to w chwytaniu najlepszych
chwil swojego życia. I ten blog ma nadzieję, że również jej w tym pomoże. W tamtym roku zaczęła prowadzić słoik ze
wspomnieniami. Skrupulatnie dorzuca tam kolejne karteczki i drobne
rzeczy. Uwielbia kolorowe mazaki, długopisy, karteczki, zeszyty z
uroczymi okładkami i zawsze je kupuje, mimo że w domu ma inne - podobne,
nadal nie używane. Jej piórnik waży prawie 0,5 kilograma i stanowi
wypożyczalnie długopisów dla całej klasy. Najlepsza siostra na świecie,
która zawsze służy pomocą. Całkiem okej córka, która nie zawsze zgadza
się z rodzicami i której stylu ubierania jej mama nadal nie może pojąć.
Mająca wiele wspaniałych wspomnień z dzieciństwa. Uwielbiająca robić
zdjęcia wszystkiemu. Musielibyście zobaczyć zdjęcia z jej wycieczek.
Jest na nich wszystko - pojedyncze drzewo, porośnięta bluszczem wieża,
widok z okna autobusu, kiedy jechała na wycieczkę.
Tak,
to właśnie do Was pisze ta dziwaczna, pochłaniająca dziennie hektolitry
herbaty, zamknięta w sobie, lecz powoli otwierająca się na ludzi,
dziewczyna.
Powyższy fragment został opublikowany w grudniu na innym blogu. Opisuje wszystko, co dotyczy mnie. I teraz wyjdę na hipokrytkę, pisząc o sobie, ale chcę dać się Wam poznać z każdej strony.
Pierwszy post dobiegł końca. Mam nadzieję, że Ci się spodobał. Chociaż w sumie nie piszę tego dla Ciebie, lecz dla siebie. W końcu to mój projekt, prawda? Jeżeli chcesz, zostań ze mną na dłużej. Miłego wieczora! Trzymaj się! ;*
